Depresja jak sobie radzić.

Czy odczuwasz smutek, przygnębienie, miewasz negatywne myśli, brak Ci energii ?     Czy stwierdzenie bliskich ,,weź się w garść” tylko wzmaga w Tobie negatywne emocje ?

Być może jest to przejściowe osłabienie emocjonalne, jednak coraz częściej okazuje się że jest to depresja, która bardzo często jest lekceważona i negatywnie odbierana przez otoczenie. Osoba chora jest postrzegana jako słaba, leniwa, przesadzająca lub chcąca wykorzystać innych. Depresja jest chorobą XXI wieku, kojarzona jest z tzw. złym samopoczuciem, poczuciem smutku lub żalu, jako reakcji na różne zdarzenia życiowe.

Głównymi objawami depresji są:

uczucie smutku;
uczucie napięcia, wewnętrznego niepokoju;
niska samoocena;
problemy z koncentracją i pamięcią;
zaburzenia snu (nadmierna senność lub bezsenność);
osłabienie zainteresowań;
niezdolność odczuwania przyjemności;
brak energii;
ogólne spowolnienie;
myśli samobójcze.
Depresja wycofuje z życia chorą osobę. Objawy powodują niezdolność do podejmowania aktywności, a to pogłębia u chorego poczucie beznadziejności. Powstaje tzw. błędne koło.  Ważne jest, aby jak najwcześniej rozpocząć leczenie depresji. Niekiedy wymaga ona leczenia farmakologicznego, jednak zawsze musi być wzbogacona psychoterapią. Leki poprawią samopoczucie, niestety nie pomogą osobie w powrocie do aktywnego życia oraz odbudowania relacji z bliskimi. Dzięki psychoterapii mamy możliwość dostrzeżenia różnic między swoimi wyobrażeniami, a rzeczywistością, możliwość modyfikacji negatywnych schematów na bardziej pozytywne.  Psychoterapia pozwala spojrzeć na siebie z pewnego dystansu a także pozwoli uświadomić sobie pewnych myśli i zmierzyć się ze swoimi emocjami, które ulegają zmianie. Systematyczna praca osoby cierpiącej na depresję mimo doświadczanych trudności dodaje odwagi, siły, pewności siebie. Odnalezienie w życiu pewnych wartości pomaga zmienić stosunek do problemu: np. zamienić cierpienie w satysfakcję, ponieważ każde doświadczenie ma pozytywną wartość. Podczas leczenia depresji rolą terapeuty nie jest ocenianie osoby chorej, lecz pomoc jej. Poczucie wsparcia odgrywa tu kluczową rolę, gdyż cierpiąc na depresje nie doświadczamy lub często nie otrzymuje go od najbliższego otoczenia. Problemy są zazwyczaj bagatelizowane, a sami jesteśmy traktowani jako ich powód. W gabinecie można natomiast bez oporów opowiedzieć o swoich dolegliwościach, smutkach, a także złości i znaleźć nie tylko wsparcie, ale także pomoc w wyjściu z choroby.

Należy także pamiętać że podczas systematycznej pracy z psychoterapeutą należy podjąć samodzielne działania które ułatwiają odzyskanie wewnętrznej równowagi np.:

·         uznanie faktu, że ból jest normalną reakcją emocjonalną.

·         pozwolenie sobie na odczuwanie uczuć i wyrażanie uczuć (rozmawianie o nich przynajmniej z jedną osobą).

·         utrzymywanie kontaktu z przyjaciółmi i krewnymi, którzy umieją nas wesprzeć.

·         utrzymywanie realistycznego spojrzenia na życie i na własną osobę (często pomaga w tym prowadzenie dziennika).

·         angażowanie się w rozwiązywanie problemów w taki sposób, by możliwy był powrót do zdrowia.

Pamiętajmy że Tylko my sami możemy to zmienić. I tylko My.